| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Dzisiaj przed godziną 9 rano, wszyscy bracia i siostry spotkali się przy basenie, ktory mieści się, przy Gimanazjum nr3, by przyjąć do swojej społeczności dwóch nowych członków (braci w wierze, ktorzy postanowili się ochrzcic) Weszliśmy na basen, pastor wygłosił kazanie modlitwa spotkaniczna też była, Ewangelia i zanurzenie w wodzie, to tak po krotce, bo tego co tam widziała, nie da sie opisac slowami :D
mile wspominam, cale popłudnie przesiedziałam u pewnym moich znajomych, do domu wróciłam po 22, śpiewaliśmy pieśni na chwałę Pana Naszego Jezusa Chrystusa, pogadaliśmy, wymieniliśmy się świadectwami i czas by wrócić do domu nastał. Wychodząc powiedziałam, że dziękuję Bogu za czas jaki mi ofiarował, piękne chwile. Chciałbym aby częsciej takie były w moim życiu, Przygotowywuję się do chrztu:D
Było fajnie, próba o godzinie 16 miała być, w końcu pan Dariusz się spóźnił i nie było wcale. Potem pojechali a ja zostałam pod plebanią czekałam na tatę, bo miał po mnie przyjechać i mnie zawieźć, do Góry Włodowskiej, co też uczynił, siedział w aucie, czytał książkę a ja śpiewałam na Mszy Św. Po Mszy Św. Pograłam troszkę na gitarze i pojechałam z tatą do domu, reszta dziewcząt została na herbatce.
Dzisiaj w sąsiedniej miejscowości rozpoczeły się rekolekcje wielkopostne, w ktorych udział bierze nasz ksiądz prefekt Sławomir i który wziął nas, najlepsze chórzystki abyśmy zaprezentowały to co potrafimy, nagrłąa wszystko na dyktafon, wieczorkiem sobie posłucham, i może mamę namówię, żeby choć troszkę zobaczyła jak śpiewam :-)
Rano o 10 była na parafii próba, było nawet dobrze, tylko znowu mój głos tak dziwnie jakoś odmówił mi posłuszeństwa, po południu gdy przyszło do służenia na Mszy Św, glos mi wrócił =) Msza zakończyła się o godzinie 19.15 samo kazanie jakie ks.SŁawomir wygłosił było pólgodzinne, ale warto go było wysłuchać w całości, o dzieciach chorych z zespołem Downa, pragnących być takimi jak my normalnymi, żeby świat dla nich był otwarty, pomimo ich choroby, żeby żyli tak jak my normalni ludzie. Popłakałam się. Ksiądz wspomniał też o naszym zaangażowaniu w zycie od strony wiary, jak ono wygląda? Co robimy aby stawać się lepszymi? Jak żyć, jak nie dać się przeciwnościom losu..... . Po Mszy zostaliśmy zaproszeni na herbatę, pani gospodyni odśpiewaliśmy jedna z Pieśni uwielbiających Pana, porozmawialiśmy chwilkę i poszłam.... ja wiem z pól godziny mnie chyba nie było.... poszłam do Kościoła, aby przemyśleć te i inne sytuacje, sprawy, życie którym żyję...moja przyszłośc też stanela pod znakiem zapytania, rozmawiałam też z księdzem, ale o czym tego już nie napiszę (sprawa bardzo prywatna, ale nie o moim powołaniu) w domu byłam po godiznie 20.00 Dzień zaliczam do bardzo udanych tryskam huumorem, oby jak najdłużej, napelniona......dobrym podejściem do życia zadowolona agusia
WIELKI POST - czas przygotowania paschalnego
Bliskie jest królestwo Boże,
nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię